28.6.12

τώρα τι;

Δεν έμεινε τίποτα πια για να κλάψω.
Έκλαψα για τις φορές που πήρες τηλέφωνο και για τις φορές που δεν πήρες
για τα πρωινά που μας βρήκαν αγκαλιά και για αυτά που βρήκα απροσδόκητα
ένα μήνυμα δικό σου στο κινητό
για τα σεντόνια και τα μαξιλάρια που μύριζαν εσένα
για το καλό μα και για το κακό που μου 'κανες
για τη μαμά σου και για τον παππού σου
Έκλαψα για σένα, για μας.
Δεν μου έμεινε τίποτα πια για να κλάψω.
και όμως κλαίω

1 σχόλιο:

λοιπόν?