2.7.12

πρωινά

Κοίταζα τις συναυλίες 2012 και θυμήθηκα όλες εκείνες που είχαμε κανονίσει να πάμε,
αλλά πάντα κάτι τύχαινε,πάντα δεν άξιζε τα λεφτά, πάντα ήταν μακριά.
Αλλά τώρα, τώρα όλα είναι κοντά μας, τώρα όλα είναι εφικτά γιατί ποτέ εμείς δεν θα είμαστε πιο μακριά και κάθε σκέψη ανάγεται σε υποθετικό λόγο με δυνητική ευκτική.
Απορώ πώς βρήκα τη δύναμη να σηκωθώ από το κρεβάτι μου.Αν συνεχίσω έτσι, όλα καλά θα πάνε.Αρκεί να σηκώνομαι το πρωί.


2 σχόλια:

  1. πάντα κάτι τύχαινε,πάντα δεν άξιζε τα λεφτά, πάντα ήταν μακριά.
    Παντα ησουν τοσο βαρετος και μουντος? ή εγω παντα ημουν τυφλη?...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. γιατί πάντα έβρισκες δικαιολογίες για όλα.
    γι'αυτό.

    ΑπάντησηΔιαγραφή

λοιπόν?