1.8.15

γράφω ολόισια μικρά γραμματάκια για να παγιδεύσω μέσα σε αυτά ο,τι νιώθω.
ντάξει, δεν είναι και η καλύτερή μου. Πρέπει να τα κάνω ο-λ-ο-ισια, η μία γράμμη κάθετη στην άλλη, όχι καμπύλες στο κ και το τ, χωρίς λακούβες το ο. 
Έτσι χτίζονται οι φυλακές. έτσι ξέρω πως δεν θα μου ξεφύγει τίποτα.
Σου πα, είναι όντως βαρύ , είναι φορές που δεν περνάω καλά.

και είναι φορές που με σκαλώνεις. Βάζω το έξω μέσα σαν εκείνες τις γάτες που είναι σαν ποντίκια και φοβάσαι να τις αγγίξεις.

και είναι φορές που τα δικά σου γράμματα βγαίνουν από το στόμα σου αιχμηρά και ορμούν πάνω μου και με σπάνε.

και είναι φορές που μια συγνώμη θα ήταν αρκετή. Αν ακουγόταν καθαρά.

και είναι φορές που θα έπαιρνε κάτι παραπάνω. Να ξέρω πως θα είσαι εδώ , no matter what, no matter where, πως δεν θα με αφήσεις εύκολα, πως δεν μπορείς να είσαι χωρίς εμένα ούτε ένα μήνα, πως η αγάπη σου ξεπερνάει το εγώ , θέλει να γίνει εμείς.

και είναι φορές, οι περισσότερες από αυτές , που νιώθω σαν δορυφόρος γύρω από τον πράσινο πλανήτη σου και θέλω να μπω και να εισβάλλω χίλιες φορές , να ορμήσω και να σκάσω σα μετεωρίτης στη γη σου αφήνοντας ένα μεγάλο σημάδι. κ όμως μένω σε τροχιά γύρω από σένα , σταθερή επαναλαμβανόμενη που όταν πάω να αλλάξω στοιβάδα συναντώ αντίσταση και πετάγομαι πάλι στη θέση μου.


και είναι φορές που ξυπνάω δίπλα σου, μέσα στον πλανήτη σου και μυρίζω... και μυρίζεις ζωή, καθαρό αέρα και κυριακάτικο πρωινό. Και συνεχίζω να ζω σε τροχιά με την ελπίδα να με δεχτείς κάποια μέρα μέσα στην ατμόσφαιρά σου, με την απέραντη ευγνωμοσύνη της ακλόνητης αγάπης μου προς εσένα :) 


17.7.15

Το σκοτάδι το διαλύουμε και το δημιουργούμε εμείς.
Το βάλαμε ανάμεσα μας και τριγύρω μας,
κρυφτήκατε μέσα σε αυτό για να πούμε ψέματα ο ένας στον άλλον, για να φιληθούμε , να προστατευτούμε.
Είμαστε εμείς, και η αλήθεια μας είναι κρυμμένη μέσα στα σκοτάδια μας, όπως αυτά χρησιμοποιούνται κάθε φορά.
Τώρα που λέξεις σου νιώθεις να περισσεύουν, οι δικές μου βγαίνουν ανεξέλεγκτα κάπως άγαρμπα, αμήχανα, απερίσκεπτα.
Είσαι εσύ και είμαι εγώ.
Στο διάολο όλα τα άλλα.
Σ'αγαπώ και φτάνει. Δεν χρειάζεται τίποτα άλλο. Ξέρεις πόσο θέλει να αγαπήσεις πραγματικά; 
Τα φύλλα έξω απο το γκαράζ μπαίνουν μέσα μαζί με διαφημιστικά πιτσαρίας. 
Ατελείωτη, αδικαιολόγητη, απροσδιόριστη αγάπη για σένα.
Κανείς δεν είπε πως θα ήταν εύκολο. Εϊναι όμως ευλογία και υπέροχο να αγαπάς. και βάλε μέσα όλα τα κλάματα, τις φωνές κ' τα αδιέξοδα. Είναι δύσκολο να μεγαλώνεις μαζί με αυτόν που αγαπάς.

ο,τι και αν γίνει , ξέρω πως αγαπώ με όλη μου την καρδιά  όταν μυρίζω το πρωινό χουζούρι πάνω στο μαξιλάρι.


20.6.15

ΜΟΝΗ ΜΟΥ
ΜΟΝΗ ΜΟΥ 
ΜΟΝΗ ΜΟΥ
ΜΟΝΗ ΜΟΥ
ΜΟΝΗ ΜΟΥ
ΜΟΝΗ ΜΟΥ
ΜΟΝΗ ΜΟΥ

ΜΟΝΗ ΜΟΥ


ΜΟΝΗ ΜΟΥ


ΜΟΝΗ ΜΟΥ
ΝΙΩΘΩ ΜΟΝΗ ΜΟΥ
ΠΟΥ ΣΤΟ ΔΙΑΟΛΟ ΕΙΣΑΙ;
Μισό χρόνο τον κάλυψες σε 3 βράδια;

ή κλείνεις φως ή ανοίγω πόρτα

6.6.15

ήσουν παντα η αστραπή σε ένα ήσυχο καλοκαιρινό  βράδυ 
κ φοβάμαι μη φύγεις μια μέρα από την γκαραζόπορτα και μείνω στα σκοτάδια.
κ φοβάμαι μήπως δεν φύγεις και μείνεις βουβός δίπλα μου με το μυαλό και την καρδιά σου αλλού
φοβάμαι πως δεν καταλαβαίνεις τίποτα από όσα σου λέω.
φοβάμαι πως δεν αγαπάς εμένα αλλά τον τρόπο που σου φέρομαι.
Γενικώς, φοβάμαι .
Και κλειδώνω την πόρτα κάθε βράδυ.