Δεν πειράζει.

Η μέρα μου ήταν χάλια.Από αυτό το χάλια που θες να κλείσεις τις ώρες του μέσα σε ένα συρτάρι και να το ξεχάσεις εκεί , μέχρι τη γενική καθαριότητα.

Είστε τυχεροί που γεννηθήκατε άνθρωποι και όχι ελάφια, γάτες ή φίδια.

έχετε αντίχειρα και φαιά ουσία να καταναλώσετε. Μα, αρκείστε στο να κάνετε μια στροφή γύρω από τον εαυτό σας.

Εμμένω βέβαια στη υιοθετημένη θέση μου πως, η ευτυχία είναι για τους χαζούς, ο έξυπνος άνθρωπος πρέπει να έχει συνείδηση της τραγικότητας και της ειρωνίας που κρύβει η ζωή.

δεν πειράζει όμως γιατί,

λέω:κι αυτό θα ρθει.Και τ' άλλο θα περάσει.

πολύ δεν θέλει ο κόσμος.Ένα κάτι

ελάχιστο.Σαν τη στραβοτιμονιά πριν από το δυστύχημα

όμως

ακριβώς

προς

την αντίθετη κατεύθυνση

άνοιξη

Άνθισε η αμυγδαλιά στο τρίγωνο και καφετέρια στο κολωνάκι παίζει Δεληβοριά!

                                                 enjoy!

16

και τα τραγούδια που άκουγα να ξέρεις θα σταματήσω να τ'ακούω 

τίποτα πια που να θυμίζει εσένα και μαζί με σένα αυτούς.

Αρκετά.

Το βάρος των λέξεων μεγάλο 

και η μελωδία ατελείωτη μες το μυαλό μου.

Πάντα να στέκομαι στη μέση πού ωφέλησε?

και η μέση έχει την άκρη-άκρη της.

Πάντα στις άκρες λοιπόν από εδώ και πέρα

να κάνω τη φυγή ευκολότερη 

και εμένα δυσκολότερη

-στο χειρισμό.

για μια τελευταία φορά όμως εκεί θα είμαι,μες τη μέση,απέναντί σου 

να χορεύω σ' ένα κύκλο που σχεδίασα για μένα τραγουδώντας

"άστα να φύγουν, μες σε τόσα μιλούνια αστέρια τι είναι δυο τρία αμαρτήματα?"

τι άλλο??

Βαρέθηκα να ακούω τις βλακείες σου -βλακείες σου,βλακείες σου, βλακείες σου.

Αν μιλάγαμε σ' ένα πηγάδι θα συγκρατούσα ευκολότερα αυτά που άκουγα γιατί θα τα επαναλάμβανε η ηχώ.

Καλύτερα λοιπόν που δεν θυμάμαι πια τίποτα από όσα λες , αφού ειναι όλα τους

βλακείες- βλακείες βλακείες,βλακείες βλακείες.

Δεν πειράζει,εδώ έχει πάντα ήλιο.

Ήταν αγενές.

Τόσο όσο να μου πει "τελικά είναι εύκολο, ε?"

Αυτό το κόμμα, και αυτό γράμμα που καθορίζει την ουσία 

πόσο με εκνευρίζει.

Πόσο με εκνευρίζουν και τα μαλλιά της, κάθονται τόσο ωραία και μάλλον δεν προσπαθεί καν.
Μπορεί και είναι πολύ χαριτωμένη, με μάτια γεμάτα αστερόσκονη,ειδικά όταν σε κοιτάει.

Μα,δεν πειράζει γιατί εγώ μπορώ να εκσφενδονιστώ με ταχύτητα ήχου μέχρι εσένα

και κάθομαι ήσυχα,δεν μιλάω μα σκέφτομαι.Σε κοιτάω και στα λέω όλα,γιατί τα καταλαβαίνεις όλα.

Να 'ταν τα πάντα απλά 

όπως τα βλέπουν τα πουλιά 

Σχήματα καθαρά,

χωρίς περιεχόμενο, μα μόνο με μια καθορισμένη μορφή

και τότε σίγουρα θα σ'αγαπούσα πιο πολύ. 

 Για όλα αυτά που ξεθωριάζουν μέσα μας χωρίς να το θέλουμε , χωρίς να το ξέρουμε.

υπέροχο τίποτα.

-Σήμερα δεν έκανα τίποτα.

-τι?

-τίποτα.

-Τίποτα?

-Ναι,τίποτα.

-Πως άντεξες να περάσεις τη μέρα σου χωρίς να κάνεις τίποτα?πρέπει να ξέρεις πως γλίτωσες από μία εσωτερική κατάρρευση, πολλοί άνθρωποι αρρωσταίνουν επειδή δεν κάνουν τίποτα.Όπως ο θείος σου.

-Είχα σκοπό να κάνω πολλά πράγματα σήμερα.Να κρατήσω απειράριθμες σημειώσεις με ολοστρόγγυλα γράμματα, να πω τις καινούριες λέξεις που έμαθα στην κ.Μαρίνα και να την εντυπωσιάσω, και να πω την λέξη incription χωρίς να μπερδέψω τη γλώσσα μου.

Αλλά όταν ήρθε εκείνος σπίτι μου, με έπιασε μια νύστα, κουλουριάστηκα δίπλα του και κοιμήθηκα.Το ξυπνητήρι χτύπησε ,γιατί εκείνος φοβάται να κοιμάται χωρίς ξυπνητήρι, και εγώ δεν αντέδρασα.Τότε ήταν που αποφάσισα να μην κάνω τίποτα.Ευτυχώς καθόμουν από την μέσα πλευρά του κρεβατιού και έτσι δεν μπορούσε να με ξυπνήσει,πετώντας με κάτω,όπως έκανε προχθές.Γκρίνιαξε, μου δημιούργησε τύψεις, μετά μου έκανε νιάου και έφυγε.

Σήμερα δεν έκανα τίποτα και το ευχαριστήθηκα.Κοιμηθήκαμε σαν κουτάλια όπως τότε, και αυτό σίγουρα δεν ήταν τίποτα.