16

και τα τραγούδια που άκουγα να ξέρεις θα σταματήσω να τ'ακούω 

τίποτα πια που να θυμίζει εσένα και μαζί με σένα αυτούς.

Αρκετά.

Το βάρος των λέξεων μεγάλο 

και η μελωδία ατελείωτη μες το μυαλό μου.

Πάντα να στέκομαι στη μέση πού ωφέλησε?

και η μέση έχει την άκρη-άκρη της.

Πάντα στις άκρες λοιπόν από εδώ και πέρα

να κάνω τη φυγή ευκολότερη 

και εμένα δυσκολότερη

-στο χειρισμό.

για μια τελευταία φορά όμως εκεί θα είμαι,μες τη μέση,απέναντί σου 

να χορεύω σ' ένα κύκλο που σχεδίασα για μένα τραγουδώντας

"άστα να φύγουν, μες σε τόσα μιλούνια αστέρια τι είναι δυο τρία αμαρτήματα?"