Το ήξερες πως ήταν λάθος,σίγουρα το ήξερες.Μα, ήταν αυτή η γλυκιά αίσθηση της ικανοποιήσης,η μαγεία του καινούριου συνδυασμού λέξεων που ηχούσαν στο μυαλό ,πρώτα , και ύστερα στο αυτί σου.Ύστερα ήταν τα σκηνικά που έπλεκες εκεί μέσα, προσπαθώντας να λυτρώσεις άσχημα γεγονότα,παλιότερα,που τώρα βέβαια καμία σημασία δεν είχαν γιατί ήλπιζες πως ίσως να κοίταξε λίγο πιο βαθιά μέσα σου, να σε σκέφτηκε με ρούχα μια φορά.
Όπως και να σε σκέφτηκε, δεν έχει σημασία,στο λέω εγώ,γιατί πάνω από όλους μας είναι ο χρόνος.Αυτός καθόριζει, και σπρώχνει στην αγκαλιά μας τις στιγμές.Και,έτσι όπως μου τα λες, ποτέ δεν τον άγγιξες όπως σου άξιζε,δεν σας την έχει φέρει ο χρόνος τη στιγμή εκείνη.
Πήρες λοιπόν μια απόφαση,μετά απο πολλές νύχτες με γλυκές ενοχές και ήταν για σένα η στιγμή που έπρεπε να πεις το μεγάλο όχι ή το μεγάλο ναι.Νωρίς δεν ήρθε?Τέλος πάντων.
Μείνε να ελπίζεις τώρα, η ζωή σου να συγχρονιστεί, ο χρόνος να κινείται κυκλικά, εσύ να προφτάσεις να τον πιάσεις, και Εκείνος να αφήσει ένα παράθυρο άνοιχτο.Αυτό θες μόνο,χωράς...
Όπως και να σε σκέφτηκε, δεν έχει σημασία,στο λέω εγώ,γιατί πάνω από όλους μας είναι ο χρόνος.Αυτός καθόριζει, και σπρώχνει στην αγκαλιά μας τις στιγμές.Και,έτσι όπως μου τα λες, ποτέ δεν τον άγγιξες όπως σου άξιζε,δεν σας την έχει φέρει ο χρόνος τη στιγμή εκείνη.
Πήρες λοιπόν μια απόφαση,μετά απο πολλές νύχτες με γλυκές ενοχές και ήταν για σένα η στιγμή που έπρεπε να πεις το μεγάλο όχι ή το μεγάλο ναι.Νωρίς δεν ήρθε?Τέλος πάντων.
Μείνε να ελπίζεις τώρα, η ζωή σου να συγχρονιστεί, ο χρόνος να κινείται κυκλικά, εσύ να προφτάσεις να τον πιάσεις, και Εκείνος να αφήσει ένα παράθυρο άνοιχτο.Αυτό θες μόνο,χωράς...
