21.7.13

Η.Μ

Όλα στραβά και άσχημα, ούτε ένα σταυρόλεξο δεν μπορείς να λύσεις.
Ο,τι δεν λύνεται , κόβεται όμως.

15.7.13

Αιτιολογείστε.

 Υπάρχουν απαντήσεις που δεν μετράνε για απαντήσεις, σωστά;
Είναι απλά λέξεις που βγαίνουν για να καλύψουν τη σιωπή, να μην σου ρίξουν όλο το φταίξιμο .Υπάρχουν απαντήσεις που δεν είναι απαντήσεις, δεν απαντάνε σε τίποτα, απλά βγαίνουν από το στόμα σου, υπάρχουν για μερικά λεπτά στον αέρα και μετά σκάνε.
Δεν παίζω δίκαια, σίγουρα.








11.7.13

Μην περιμένεις πολλά.


Σε βλέπω παντού , ακούω τη φωνή σου μέσα από το εγκαταλελειμμένο νεοκλασσικό , δεν ξεφεύγω τόσο απλά, μου 'χες πει.Το σφύριγμά σου, χαρακτηριστικό, με συνοδεύει κάθε βράδυ στο δρόμο για το σπίτι.



Κάθομαι σε μια πολυθρόνα. έχω κυριολεκτικά βουλιάξει ενώ το σώμα μου έχει αρχίσει να πληγιάζει. Εεε , σαπίζω εδώ πέρα, δεν το μυρίζεις;

Φαντάζομαι το ξέρεις πως κρύβω μέσα μου μια καταστροφή σε καταστολή, ο μοχλός είναι έτοιμος να απασφαλιστεί και εγώ έτοιμη να το ζήσω.

Βγάλε με από εδώ, βγάλε μου το κτήνος , θυσίασε κάτι, θυσίασε εμένα, να εξαγνιστεί η ψυχή μου.Κάνε κάτι, κάνε τα πάντα, βγάλε με από εδώ, πρέπει να πέσω για να σηκωθώ, τι περιμένεις , σπρώξε με, θυσίασέ με, κάψε με αν χρειαστεί.

Το ξέρω, δεν με αντέχεις.Μα, δεν πειράζει, ένας ολόκληρος κόσμος εκεί έξω και ένας αλλός , πιο μεγάλος, που δεν τον έχω δει ακόμη, πιο περίεργος, πιο παράξενος, πιο δικός μου, ίσως.

6.7.13

Όλα



Περιμένω να σε δω να μεγαλώνεις και να ομορφαίνεις όλο μου τον κόσμο, να πετυχαίνεις στόχους, να σκοντάφτεις και να σου φωνάζω έλα πάμε, έχουμε τόσα να κάνουμε και  να σηκώνεσαι πάλι για να γίνεις αυτό που θέλεις και συνάμα αυτό που δεν περίμενες ποτέ..
Περιμένω να μου δείξεις τον κόσμο μέσα από τα δικά σου μάτια και να μην σε αφήσω να φύγεις ποτέ.
Περιμένω να με σηκώνεις από το μαξιλάρι όταν θέλω να μείνω εκεί όλη μέρα και να με βγάζεις ι από όποια τρύπα πάω να πέσω. γιατί χαμογελάς και όλα αξίζουν.
Περιμένω να έρθει η μέρα που θα πω ότι σε χόρτασα και δεν θα πείραζε αν έφευγες για βόλτα...