ο χρόνος

Σε μία ώρα θα είναι δέκα ,είπα.

Σε μισή ώρα θα είναι  11.

Πήγε κιόλας  11μιση.

Σε μισή  ώρα δεν θα μας νοιάζει πια.

Τώρα που δεν μπορεί να έχει τίποτα από αυτόν πια, ούτε τηλέφωνα να παίρνει, 
ούτε μηνύματα να στέλνει, και σε κανέναν δεν πρέπει να μιλάει για τότε, έχει μόνο ένα τραγούδι αφιερωμένο.
Το τραγούδι τους.ή καλύτερα, το τραγούδι της για αυτόν.
Και όποτε της λείπει το τραγουδάει δυνατά και καθαρά, προφέρει κάθε λέξη αντηχώντας την μέσα της, και νιώθει όπως τότε, όλο το θυμό, όλη τη στοργή , την αγάπη, και την αγανάκτηση.
Και μιλάει κάπως έτσι για αυτόν μπροστά σε όλους, μάνα, πατέρα, φίλους, εραστή.
Γιατί μόνο αυτό έμεινε από αυτούς και είναι στην τραγική θέση να παραδέχεται πως πάλι καλά που έμεινε και κάτι.