Μετράς και μετριέσαι σε άλλη κλίμακα όταν δεν έχεις πού να πας.
Θα το δείτε, στο δρόμο ξεχωρίζουν αυτοί που κάνουν τη βόλτα τους από αυτούς 
που έχουν ένα προορισμό.Συγνώμη, διαφέρουν δεν ξεχωρίζουν. 

τυραννική βασιλεία

Βασιλεύει ανάμεσά μας  η αλήθεια.
Κοινή και για τους δύο,μα ανείπωτη.
Όταν πάει να φανερωθεί ,
να πάρει σάρκα και οστά με πράξεις ή λόγια
βυθίζεται βαθιά μέσα μας και ξεχνάς πώς μοιάζει.
Την βλέπω να κατεβαίνει το λαιμό σου, να συναντάει το κόμπο εκεί 
και έπειτα, τίποτα.
Την απορροφάς και βγαίνει από την ανάσα  και τους πόρους του δέρματός σου.
Πλανάται ύστερα στον αέρα, στην μυρωδιά μας.
Έτσι, ποτέ δεν είπαμε ψέματα ο ένας στον άλλον,
είπαμε μόνο λέξεις για κάλυψη.
Είναι η αλήθεια μας αυτή,
η μη εκπεφρασμένη, 
η ποτισμένη όμως μέσα μας.

Περί συρμών

Τα φώτα, τα φώτα 
πρέπει να σβήσουν
τα μάτια μου πονάνε 
όταν βλέπουνε τη σιωπή σου
καλύτερα να σβήσουν
καλύτερα να σβήσω


Μια στιγμή που όρισε 
τη ζωή μου ολόκληρη 
μια στιγμή που νίκησε 
δισταγμούς αιώνων
μια στιγμή ωστόσο ακριβή


Κι έπειτα νιώθεις τον πόνο 
και έπειτα ο πόθος που πονά
η άσφαλτος που τρέχει 
κάτω από τις εικόνες σου 


Ασφαλώς και θα θυμάμαι
το γυμνό σου κορμί να χάνεται


Ο χρόνος πώς μας μισεί 
ο χρόνος πώς μας χωρίζει


Η αγάπη μας ένα τραίνο
 και εμείς πίνουμε μπύρες στο σταθμό
 που δεν θα σταματήσει


Είπα, σβήστε τα φώτα
τα μάτια μου δεν χωράνε άλλη σιωπή.


Μ.Λ

αυτοκαταστροφή

Είμαι κάτι πολύ παραπάνω απο αυτό που αντέχεις.
Είμαι μείον κάτι.
Πέσαμε στο λάκκο που σκάψαμε, κυνηγήσαμε το αδύνατο , τον ουρανό τα αστέρια 
γιατί νομίζαμε πως με έναν αντίχειρα θα τα γραπώναμε  για πάντα.
Η ένδεια είναι ένα συναισθήμα που είσαι καταδικασμένος να νιώθεις και η συνείδησή ο μεγαλυτερος εχθρός του είδους σου.
Δεν στενοχωριέσαι καμιά φορά που πριν κοιτάξεις έξω πρέπει πρώτα να κοιτάς μέσα σου;
Αν βασανίζεσαι,οι άνθρωποι έχουν ανακαλύψει πολλούς τρόπους για να σε κάνουν να μην νιώθεις άνθρωπος.

έλεος δια τον ανάξιο, φόβος δια τον όμοιον

Τώρα πια με ξέρω, με έμαθα.
Πάλι θα πω δεν πειράζει και θα κλείσω τα μάτια μέχρι να γυρίσω αλλού το κεφάλι.
Μια που μ' έμαθα , μια που με βαρέθηκα.
Είμαι παγιδευμένη στο λαβύρινθο ή στη Θήβα, μπροστα στη Σφήκα.Γαμώτο την ξέρω την απάντηση, ο άνθρωπος είναι,τί άλλο; με αυτόν λύνεται το αίνιγμα, μα σαν περάσω την πύλη της πόλης θα ανακηρυχτώ βασιλιάς και δεν πρέπει .
Ό,τι δείχνει σωστό σε αυτή την ιστορία, είναι πέρα για πέρα λάθος.
Από αυτό που προσπαθώ να ξεφύγω αυτό με ακολουθεί, με κυνηγάει.
Είμαι στη μέση της ιστορίας γιατί είμαι μέσος άνθρωπος.
Θα έρθει όμως η κάθαρση, πάντα έρχεται, είναι σωστά δομημένο το έργο 
για να τα χάσω όλα.