4.5.12

έλεος δια τον ανάξιο, φόβος δια τον όμοιον

Τώρα πια με ξέρω, με έμαθα.
Πάλι θα πω δεν πειράζει και θα κλείσω τα μάτια μέχρι να γυρίσω αλλού το κεφάλι.
Μια που μ' έμαθα , μια που με βαρέθηκα.
Είμαι παγιδευμένη στο λαβύρινθο ή στη Θήβα, μπροστα στη Σφήκα.Γαμώτο την ξέρω την απάντηση, ο άνθρωπος είναι,τί άλλο; με αυτόν λύνεται το αίνιγμα, μα σαν περάσω την πύλη της πόλης θα ανακηρυχτώ βασιλιάς και δεν πρέπει .
Ό,τι δείχνει σωστό σε αυτή την ιστορία, είναι πέρα για πέρα λάθος.
Από αυτό που προσπαθώ να ξεφύγω αυτό με ακολουθεί, με κυνηγάει.
Είμαι στη μέση της ιστορίας γιατί είμαι μέσος άνθρωπος.
Θα έρθει όμως η κάθαρση, πάντα έρχεται, είναι σωστά δομημένο το έργο 
για να τα χάσω όλα.









7 σχόλια:

  1. με πήγες πίσω στο γυμνάσιο και αρχαία που έκανα τότε... :D

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Μπράβο, πραγματικά, πολύ ωραίο κείμενο. Αλήθεια, η κάθαρση υπάρχει; Έχω την εντύπωση πως, τελικά, δεν μπορεί να υπάρξει ποτέ, δεν έχει υπάρξει ποτέ ούτε σε ένα έργο. Αλλά αυτή είναι μια μεγάλη συζήτηση. Καλή συνέχεια.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. σε ευχαριστώ πολύ:) πιστεύω πως η κάθαρση υφίσταται στην τέχνη και επέρχεται μέσα από αυτά τα δύο συναισθήματα του φόβου και του ελέους.σκέψου αν κάποιο έργο στα έχει προκαλέσει αυτά....

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καταλαβαίνω τι εννοείς. Απλά δεν βλέπω πως μπορούμε να μιλάμε για κάθαρση χωρίς λύτρωση και δεν καταλαβαίνω που μπορούμε να βρούμε τη λύτρωση στον Οιδίποδα, για παράδειγμα.

      Διαγραφή
  4. λυτρώνεται ο Οιδίποδας.θα μου άρεσε αυτή η συζήτηση!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Και εμένα θα μου άρεσε! Και όχι μόνο για τον Οιδίποδα, γενικά για την αρχαία τραγωδία (και ο Οιδίποδας είναι πολύ καλή περίπτωση για μια τέτοια κουβέντα).

      Διαγραφή

λοιπόν?