28.4.12

Αυτός, αυτάαα...

 Ήταν αυτός,και μετά δεν ήταν.
Μου μίλησε άσχημα και με κοίταξε άσχημα.
Τρομάζει η ασχήμια καμιά φορά, περισσότερο όταν κάνεις όμορφες σκέψεις.
Τρόμαξα, όπως πάντα.
Προσβλήθηκα, όπως πάντα πάλι.
Ξέρεις, η προσβολή είναι εξαιρετικά μικρή, χωράει παντού.
Στα λόγια, στη σιωπή.
Αυτός δεν σωπαίνει ποτέ, μιλάει μιλάει μιλάει 
και με πονάει καμιά φορά να τον ακούω. λυπάμαι το κεφάλι του 
που λειτουργεί απλά για να αρθρώνει το στόμα του μονοσήμαντες λέξεις.
Μα περιμένω πάντα.
Περιμένω τη στιγμή που θα θέλει να μιλήσουμε σε δυο επίπεδα.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

λοιπόν?