Η Κυριακή μέσα μου

Αν θυμάσαι εκείνο το συναίσθημα της Κυριακή το βράδυ
χωρίς λόγο και αιτία γεννημένο,
μόνο η ασχήμια του κόσμου, η μοναξιά του ανθρώπου μαζεμένη σε ένα βράδυ
στο χείλος τής γκρεμισμένης καθημερινότητας.
Λίγο πριν την αρχή λίγο μετά το τέλος.
Τάχα λόγω νοσταλγίας ή ανησυχίας; δεν ξέρω δεν θα μάθω.
Σκεφτόμουν πάντα κάτω από το βάρος αυτού.


Αν λοιπόν το θυμάσαι, επανέλαβε το , πολλαπλασίασε το 
λες και κάθε μέρα είναι Κυριακή, 
κάθε μέρα η αναμονή μιας Δευτέρας και η ανάμνηση μιας Παρασκευής.
Και αυτό το ανεξήγητο συναίσθημα διάχυτο μέσα στο σώμα να μην μπορείς να το μαζέψεις.
Έτσι νιώθω.