Σε κράτησα απ' έξω για πολύ καιρό, όσο ήμουν μέσα στο δωμάτιο με τα γέλια,και τις απολαύσεις,τις συζητήσεις και τις λέξεις χωρίς νόημα.
Kαι ανοίγω τη πόρτα και περίμενες απ' έξω , σαν να μην πέρασε ούτε μια ώρα, με το γέλιο της μελαγχολίας,και μου πείραζες τα μαλλιά και μου έπιανες το πρόσωπο , και με κοίταζες να δεις αν άλλαξα και ήσουν ευτυχισμένος που βγήκα.

Μα μετάνιωσα τόσο ,
για τόσο
 καιρό
 μακριά σου , που αποφάσισα να πνιγώ σε μια γουλιά νερό που μου προσέφερες.