20.10.12

Μουρμουρίζεις αδιάκοπα μέσα στο αυτί μου λέξεις 
λέξεις, λέξεις, ανούσια πράγματα και χυδαιολογίες
και αναρωτιέμαι πότε θα σηκωθώ να φύγω 
να κλειστώ σπίτι μου για κανένα μήνα.
Κουράζεσαι να αρθρώνεις ανόητα νοήματα, να σκέφτεσαι να γελάς,
να περιφέρεσαι από εδώ και από εκεί σαν το γλυκό και όμορφο σκυλάκι που όλοι 
αγαπήσαμε σε κάποια φάση της ζωής μας.
Αχ και να βρω το νόημα που ψάχνω..

3 σχόλια:

  1. είναι απλό:κλείνεις αυτιά και δεν δίνεις σημασία στα ανούσια πράγματα που λέει.
    το νόημα είναι πάντοτε κοντά μας,
    μα εθελοτυφλούμε πολλές φορές..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Γεια.
    Καιρό είχα να σε διαβάσω. Πολύ ωραία τα κείμενά σου, όπως και πριν.
    Συγχαρητήρια και καλή συνέχεια.

    Υ.Γ: το ίδιο το κείμενο αυτό και η διαδικασία του να γράφεις γενικά, δεν είναι- με ένα τρόπο και σε ένα βαθμό- η απάντηση στο "ερώτημα" του "νοήματος που ψάχνεις" στο τέλος αυτού του κειμένου;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. σε ευχαριστωω παρα πολυ ειλικρίνα! ναι , σίγουρα κάπως έτσι το ψάχνω το "νόημα"..

    ΑπάντησηΔιαγραφή

λοιπόν?