Άνοιξε τα χαρτιά σου , σου άνοιξα μια καρδιά , και πες μου τι κρύβεται πίσω από το σαρδώνειο χαμόγελό.
 πίσω από τις κουρτίνες που τραβάς, και άλλη μία , άλλη μία. Πού θα σταματήσει το τσίρκο;


Θα το ξεχάσω, θα το βάλω κάτω από το μαξιλάρι της καρέκλας μου και θα το πατικώνω καθε μέρα.
Κ άμα σπάσει; Όπως στην παράσταση που με έβαλαν πρωταγωνίστρια και εγώ κάθισα πάνω στο καθρεφτάκι της πριγκίπισσας και το έσπασα; 

Πόσο πολύ μπορώ να ζητιανέψω για την αγάπη σου; 


Μπορώ να κάτσω από έξω από το σπίτι σου ενώ μου θα μου έχεις κλείσει την πόρτα στα μούτρα και να σε περιμένω μέχρι να βγεις, βρέξει χιονίσει.
Μπορώ να κάτσω σε μια γωνία του σπιτιού σου για να σε βλέπω να κοιμάσαι, ή να τρως- δεν έχει σημασία να σε βλέπω.
Σε ρωτάω αν μ' αγαπάς και μου λες λίγο, σε ρωτάω αν σου λείπω και μου λες λίγο. 
Το λίγο με σένα δεν το σκέφτηκα ποτέ.
Σε αγάπησα πολύ και αν χρειαστεί θα σε μισήσω πολύ.
Πόσο πολύ μπορώ να ζητιανέψω για την αγάπη σου;
Δεν σε νοιάζει που κλαίω μπροστά σου, λίγο κρατιέσαι να μου πεις "σταμάτα", πάλι.
Δεν σε νοιάζει που τα βράδια υποφέρω, που υποφέρω να βλέπω κάθε τι δικό σου μέσα στο σπίτι μου.
Πες μου τι δεν σου έδωσα, τι σου έλειψε. Αγκαλιά, κορμί,  ή ψυχή;
Πες μου τι σου έλειψε να στο δώσω τώρα.
Το λίγο με πνίγει.

Μου λες τι έχεις, σου λέω τίποτα
Μου βγάζεις τα ρούχα και βλέπεις όλες τις πληγές και τις γρατζουνιές
καταλαβαίνεις, αλλά δεν λες τίποτα, τι να πεις.
Νόμιζα θα νευριάσεις και θα με πετάξεις έξω από το δώμα στην τσιμεντένια ταράτσα.
Έκανες μαλακία, μου λες.
Με πήρες μια αγκαλιά μέχρι το πρωί , χωρίς ανάσα.
Στο αναφιλητό και στον εφιάλτη εσύ εκεί.
Στο διάολο όλα τα άλλα ρε συ.

Καρνα-χ-άλια

Θέλω να σε ξεράσω.
Το θέλω πολύ.
Θέλω να φάω ο,τι υπάρχει με σένα μέσα,
γρήγορα και ταμαχιάρικα,
για να  νιώσω μετά τη ζαλάδα , το ανακάτεμα
και να σε ξεράσω, να σε βγάλω από μέσα μου.
Μια και καλή.
Να τραβήξω και το καζανάκι και να χαθείς σε κάποια σκατόνερα στο Πέραμα.
Έπειτα, θα πέσω ζαλισμένη και, το πρωί, θα σε θυμάμαι σαν ένα κακό μεθύσι.
Καλό;

Καλό.
θα  ήτο.
Αν δεν σ'αγαπούσα και αν δεν μου είχες γαμήσει τη ζωή δυο χρόνια τώρα .
Τώρα το μόνο που μπορώ να κάνω είναι να πίνω μαυροδάφνες , να ακούω τον κάθε μαλάκα 
να μου ζητάει το αριθμό μου, να δείχνω στις φίλες μου τη κάρτα  που μου έγραψες "σ'αγαπώ" ,
και το πρωί πριν πέσω ζαλισμένη για ύπνο να βγάζω το σουβλάκι που έφαγα πριν πέντε ώρες.