Ανταρσία

Ένα Τίποτα, οι τοίχοι στενεύουν, στριμώχνομαι, δεν αναπνέω, τώρα πρέπει να φύγω .
Έχω που να πάω.
Υπάρχει άραγε μεγαλύτερη προδοσία από αυτή που γίνεται με το μυαλό;
Αυτομολώ προς τα αριστερά,φιλελεύθερα κρύβομαι στο δικό του κουτί.
Ίσως να μου μιλήσει για τις νύχτες που ζωγραφίζει τους τοίχους του.