Λύσσα το φαγητό.

Μέτρησα όλα τα πλακάκια του μπάνιου, όσο ήμουν κλεισμένη εκεί μέσα,

το ξέρεις;

Έβαλα τρεις φορές τα κλάματα και τράβηξα το καζανάκι άλλες τόσες για να μην ακουστεί κάτι,

το ξέρεις;

Ω, βέβαια το ξέρεις,και μάλιστα μου είπες 

"δεν με νοιάζει ας έκλαιγες μπροστά μου"

και αν είμαι τόσο παράξενη όσο λες, και τόσο δύσκολη όσο πιστεύεις,

είναι φορές που  έχω ανοίξει την ψυχή μου διάπλατα μπροστά σου και δεν κατάλαβες τίποτα

Τα έβαλα ξανά τα κλάματα, πάνω από την κατσαρόλα με τα μακαρόνια και πάνω στον καναπέ.

Με κατάλαβες; 

Ποτέ σου.

Μουρμουρίζεις αδιάκοπα μέσα στο αυτί μου λέξεις 
λέξεις, λέξεις, ανούσια πράγματα και χυδαιολογίες
και αναρωτιέμαι πότε θα σηκωθώ να φύγω 
να κλειστώ σπίτι μου για κανένα μήνα.
Κουράζεσαι να αρθρώνεις ανόητα νοήματα, να σκέφτεσαι να γελάς,
να περιφέρεσαι από εδώ και από εκεί σαν το γλυκό και όμορφο σκυλάκι που όλοι 
αγαπήσαμε σε κάποια φάση της ζωής μας.
Αχ και να βρω το νόημα που ψάχνω..

#1

Τα λες ωραία, 
τα λες πολύ πολύ ωραία.
Τόσο ωραία, που δεν θέλω πια να σε ακούω.

H yx μου

Πάντα παρόμοια  τα βρίσκει όλα 
ποτέ τελείως διαφορετικά, ποτέ ίδια.
Παγιδευμένος στις ασύμπτωτες καμπύλες του ψάχνοντας ένα σημείο επαφής.

Παραπλανητικό

έπεφτα, έπεφτα, ώσπου έπεσα.Πάει, τέλος, έπεσα και έσπασα.
Χίλια κομμάτια το πρωί , εννιακόσια ενενήντα εννιά  γύρισα το βράδυ.

Πού σε έχασα μου λες;
Μια φωνή γιατί δεν έβαλες;